Page 25 - DRONTEN-1003.indd

DE SKYLINE BESPELEN HUISKAMER VAN DRONTEN

In 2003 werd de ‘oude’ Meerpaal deels gesloopt. De nieuwe De Meerpaal doet meer, ook vanuit Het Koetshuis in Bid-
toneeltoren werd een niet te missen element in de Dronter dinghuizen en De Steiger in Swifterbant. Voor vijf thema’s -
skyline. Karakteristieke elementen van het ontwerp bleven kunst, cultuur, welzijn, educatie en evenementen - kun je er
behouden: de glazen doos en het ovale ei. Nieuwe bouwde- terecht. “We willen een huiskamer zijn, met een kop koffie
len, zoals het theater, de muziekschool en de bibliotheek, en een goed gesprek”, aldus directeur Hans Maris. “Al 50
staan als losse blokken rond het overdekte en verdiepte jaar geleden was ontmoeten en verbinden het uitgangspunt
binnenplein met uitzicht op het Redeplein. Ook het ge- en dat doen we nog steeds. Daarom willen we nog meer
handhaafde dak zorgt nog steeds voor de visuele eenheid naar buiten, samenwerken met organisaties in de buurt.
en samenhang in dit multifunctionele gebouw. Verandering Hoe kunnen we met elkaar Dronten mooier en aantrekkelij-
mag, ontmoeting en verbinding blijven! ker maken.”

Ik groeide op
En zag alleen maar horizon
Vanaf het moment
Dat het besef
Ervan begon
Alleen maar horizon
Waar ik m’n eerste woorden vond
De smaak naar meer spoor ontstond
TERUG NAAR DE ‘BOTTOM Mijn geboortegrond
OF THE SEA’ MET BERTOLF Alleen maar horizon
Het land was nieuw
‘I was born, middle of the year of the monkey, the sky was Er was alleen maar horizon
clear, on the bottom of the sea.’ Met deze eerste regel van De gewassen pas gezaaid 'HORIZON' VAN PAUL DE MUNNIK
‘Here I am’ in de theatershow ‘Bloedlijn’ refereert singer/ De bomen jong
songwriter Bertolf (Lentink – Dronten, 1980) aan zijn jeugd. Alleen maar horizon
“Mijn vader had veel instrumenten, dus was ik ook al op Waar ik m’n eerste liefde vond
mijn zesde bezig met een gitaar. Daarmee heb ik mijn muzi- Het hart nog teer
kale basis gelegd. De keren dat ik in De Meerpaal met mijn Nog nooit verwond
solovoorstellingen optrad waren mooi, maar ook spannend; Mijn geboortegrond
je treedt toch op voor je ‘thuispubliek’. Ik weet nog dat we Alleen maar horizon
als kinderen een handtekening gingen halen bij Paul de En de bomen groeiden naar de hemel
Munnik. Voor mij was hij wel de bevestiging dat je ook En de hemel lachte mij al toe
als Drontenaar succesvol kon worden met muziek. Laatst Maar hoe goed ik ook de bomen tellen kon
mocht ik hier op een basisschool meewerken aan een mu- Ik zag niet wat mijn hart me al vertellen kon
zieklesprogramma. Leuk dat je dan als oud-Drontenaar voor Hoe meer bos, hoe minder horizon
de kinderen van nu weer zo’n voorbeeld mag zijn.” Hoe meer je weet
Hoe minder je ‘t begrijpen zal
DE ‘HORIZON’ VAN En hoe minder je het pad ziet
PAUL DE MUNNIK Ook al zag je ‘t eindpunt helder al
Het is al de zondeval
Horizon. Alleen maar horizon. Die herinnering heeft zanger En de zomer straalde door de polder
Paul de Munnik (Dronten, 1970) in 2018 vertaald in een En de lente lachte in het gras
prachtige songtekst. “Nog steeds als ik de polder weer in- En bij jou op zolder leerde ik wat liefde was
rijd, herinner ik me de weidsheid van vroeger. In mijn jeugd En dat was meer dan ik verdiende
was het helemaal oneindig, tot aan de horizon. Dat gevoel Al veel meer dan ik wensen kon
vertaalde zich bij het schrijven van deze tekst in de onein- Vanaf het moment dat het besef ervan begon
dige mogelijkheden die je als kind had. Alles kon nog. Als Alleen maar horizon
kind liep ik wel eens over het Meerpaalplein te fantaseren En meer had niet gehoeven
dat ik er later ging optreden. Hoewel ik er zeker hard voor Maar ja, verbeeld je niet
moet werken, is het mooi dat dat gelukt is. Ik kom er nog Dat je de horizon niet wil bereiken
regelmatig, maar de herinneringen aan het uitgaan en mijn Wanneer je ‘m eenmaal ziet Ik groeide op
eerste optredens daar zijn mooi.” En zag alleen maar horizon Alleen maar horizon
25